KILKA SŁÓW O NAS

Czy żłobek to dobry  pomysł?
Oddanie dziecka do żłobka może niesłusznie kojarzyć się rodzicom z delegowaniem opieki nad maluchem obcym ludziom i tym samym byciem niewystarczająco dobrym opiekunem. We współczesnym ujęciu żłobek nie jest jedynie miejscem, w którym
dziecko przebywa podczas nieobecności rodziców, ale również bezpiecznym azylem, w którym powstaje przestrzeń do socjalizowania czy uczenia dzieci poznawania siebie. Dla rodziców placówki takie jak żłobek czy przedszkole nie są pójściem na skróty. Wręcz przeciwnie. Stanowią niekończącą się bazę wiedzy o możliwościach rozwojowych dziecka. W psychologii mówi się jak ważne jest dostarczanie dziecku zróżnicowanych impulsów od najmłodszych lat życia. Żłobek jest właśnie jednym z tych pierwszych miejsc, które to umożliwiają.

Czy oddając dziecko do żłobka zaburzam z nim więź?
Rodzice nierzadko przytaczają słynny eksperyment M. Ainsworth, która badała sposób reakcji dzieci na nieobecność rodziców, określając w ten sposób rodzaj ich przywiązania. Warto tutaj wspomnieć, że adaptacja do żłobka, a następnie regularne uczęszczanie do niego –  nie są formą eksperymentów. Gdy mówimy o adaptacji dziecka do żłobka to mamy na myśli pozostawianie go w bezpiecznej przestrzeni z wykwalifikowaną kadrą, której głównym zadaniem jest okazywanie mu uwagi – co 
według badań sprzyja przyjaznej adaptacji do nowego otoczenia. Reasumując adaptacja do żłobka to długoterminowy proces, przeprowadzony w naturalnych warunkach w towarzystwie wyszkolonej kadry, której głównym celem jest zapewnienie maluchowi bezpiecznej atmosfery, a nie testowanie jego słabości czy dyspozycji rozwojowych, jak to nierzadko miało często w opisywanych w literaturze tematu badaniach.

Czy dziecko będzie za nami tęsknić?
Dziecko w około siódmym miesiącu życia zaczyna okazywać tęsknotę – można to zauważyć po niechęci do kontaktu z innymi osobami niż rodzice, jednak już w okolicach osiemnastu miesięcy maluchy potrafią wyobrażać sobie obiekty przywiązania, przywołując w głowie ich twarz, głos, zapach, smak, dotyk. Ten etap rozwojowy umożliwia im spędzanie czasu z innymi osobami oraz nawiązywanie relacji. Tak więc adaptację do żłobka można postrzegać jako proces, w którym maluch rozwiązuje kryzys związany z rozstaniem z rodzicami i zaczyna eksplorować nowe otoczenie.

Jak wygląda adaptacja do żłobka?
Wiemy, że przebieg adaptacji i towarzyszące temu poczucie bezpieczeństwa u dzieci i rodziców będą wpływały na ich dalsze funkcjonowanie w placówce. Słowem klucz jest synergia, czyli współwystępowanie dwóch obszarów adaptacji, w którym każdy
jest równie ważny i zaopiekowany: dziecko i rodzina adaptują się do warunków i zasad wskazanych w placówce (np. rytm dnia), a placówka przystosowuje się do indywidualnych oczekiwań dziecka oraz wiedzy i nadziei rodziców (np. w kwestii doboru diety czy pomysłów na zabawę). Ogólnie proces adaptacji może zależeć od kilku czynników: liczby dzieci w grupie, liczby opiekunów, stosowane metody wychowawcze – jeżeli placówka zapewnia bliski kontakt z dziećmi i fachową opiekę to zdecydowanie zostaną spełnione potrzebne warunki do wszechstronnego rozwoju malucha. Jeżeli chodzi o proces pozostawiania dziecka w placówce to może się to odbywać na wiele sposobów, w zależności od indywidualnych potrzeb dziecka i rodziców. Częstym wyborem jest pozostawanie określonego czasu przez pierwsze dni dziecka w sali, dopóki maluch nie zaufa wychowawczyni. Systematycznie powtarzająca się czynność rodzica przyprowadzającego do sali i powracającego po czasie (coraz dłuższym) może ukształtować u dziecka skojarzenie: wyszedł i wrócił. Wówczas pozostawanie w żłobku pod opieką innych niż rodzice osób stanie się dla dziecka czymś naturalnym i bezpiecznym. Istotne jest tu również zaufanie rodzica do kadry wychowawczej i wewnętrzny spokój, którego brak dziecko od razu wyczuje. W Lulance dbamy, aby proces ten przebiegał bezstresowo, a na wszelkie pytania i wątpliwości rodziców zawsze chętnie odpowiadamy, pozostając w gotowości do wszelkiej pomocy!

A w ciągu dnia gdy czekamy na naszych rodziców, wspólnie z innymi dziećmi i z
naszymi ciociami:

• śpiewamy piosenki, tańczymy,
• uczymy się rymowanek,
• lepimy z plasteliny i ciastoliny,
• rysujemy,
• bawimy się w zabawy edukacyjne, tematyczne,
• czytamy bajki, spacerujemy,
• organizujemy gry i zabawy, a gdy zbliża się pora spania słuchamy relaksacyjnej muzyki, wyciszamy się, bo odpoczynek jest znaczącą kwestią dla prawidłowego rozwoju dziecka.

---

PLIKI DO POBRANIA